အေရးႀကံဳ သက္လံုေကာင္းေစ(မင္းသိခၤ)

Tuesday, February 10, 2015

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဘားလမ္း (ယခုမဟာဗႏၶဳလ ပန္းၿခံလမ္း) ထိပ္တြင္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာေနသည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ထိုေဟာေျပာေသာေနရာမွ အခန္းပိုင္ရွင္သည္ လြန္စြာေကာင္းပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအိမ္ရွင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕မွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ လုပ္ငန္းကို လြန္စြာ ဒုကၡေပးပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာေနစဥ္ အတြင္း ထိုသူမ်ားသည္ ေရဒီယိုကို က်ယ္ေလာင္စြာ ဖြင့္ျခင္း၊ သီခ်င္းက်ယ္ေလာင္စြာဆိုျခင္း၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး က်ယ္ေလာင္စြာ ျငင္းခံုျခင္း စေသာ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာ ျခင္းအတြက္ အေႏွာင့္ယွက္ မ်ားစြာျဖစ္ေစပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “ဒီေနရာက ေျပာင္းမွပဲ” ဟု စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ ေျပာင္းသည္္ဆိုရာ၌ လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္။ ကြ်ႏ္ုပ္အေနႏွင့္ ဆိုင္လခကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေပးႏိုင္ေသာ္လည္း စေပၚကိုမူ မေပးႏိုင္ေပ။ ေပးစရာလည္း မရွိေပ။ ထိုအခ်ိန္၌မွာပင္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက “ ဒီမွာ ဆရာမင္းသိခၤ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အလုပ္နဲ႕ဆိုရင္ (၃၂)လမ္းထိပ္က ကိုသက္တင္၊ ေဒၚ၀တို႔ရဲ႕ အခန္းဟာ အေကာင္းဆံုးပဲဗ်။ ခင္ဗ်ား ေျပာၾကည့္ပါလား ” ဟု ေျပာရာ ကြ်ႏ္ုပ္က ထိုမိတ္ေဆြအား

“ဒီလိုရွိတယ္ဗ်။ က်ဳပ္က လခကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ စေပၚက မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်။ ေဒၚ၀၀ႀကီးကလည္း စေပၚမရရင္ က်ဳပ္ကို ထားပါ့မလား ” ဟု ေျပာရာ ထိုမိတ္ေဆြက“ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။ စေပၚ မေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ေဒၚ၀၀က လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ သြားေျပာလည္း စကားအဖတ္ တင္႐ုံ ရွိမွာပါဗ်ာ ” ဟု ေျပာရင္း ထိုမိတ္ေဆြသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္ လမ္းခြဲသြားေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဆူးေလးဘုရား ပန္းၿခံေထာင့္တြင္ ထိုင္းရင္း မည္သို႕ မည္ပံုျပဳလုပ္ရမည္ကို စဥ္းစားေန၏။ ထိုသို႔ စဥ္းစားရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္တြင္း၌လည္း ေအာက္ပါ အတိုင္း ေရရြတ္မိေလ၏။

“လူဆိုတာ တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အၾကပ္အတည္း အခက္အခဲေတြ႕ၿမဲပဲ။ ဒီလို အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္း ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ေငြရွိတဲ့သူက ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး အဲ့ဒီအၾကပ္အတည္းက လြတ္ေအာင္ ထြက္သြားလိမ့္မယ္။ အာဏာ ရွိတဲ့ သူကလည္း အာဏာနဲ႔ ေျဖရွင္းသြားလိမ့္မယ္။ အသိုင္းအ၀ိုင္း ရွိတဲ့သူကလည္း အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ေျဖရွင္း ၿပီး သြားလိမ့္မယ္။ ငါ့မွာကေတာ့ ေငြလည္း မရွိဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မတံုး။ အေရးႀကံဳရင္ သက္လံု ေကာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။ ငါ့မွာ ဘယ္လိုသက္လံုမ်ိဳးရွိသလဲ။ ေၾသာ္ သတိရၿပီ။ ေၾသာ္ သတိရၿပီ။ ငါ့မွာ သက္လံုေကာင္းရွိတာေပါ့။

အဲ့ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ “ပညာ”။ ဘယ္လိုပညာလဲဆိုေတာ့ အဂၤ၀ိဇၨာပညာ။ ဒီပညာကို ငါလည္း ကြ်မ္းကြ်မ္း က်င္ က်င္ တတ္ထားတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ အသံုးမခ်ရမွာလဲ။ အသံုးခ်ရမွာေပါ့။ အဲ့ဒီပညာမွာ “ သူ႕ကိုႏိုင္လို စာနဲ႕ခို၊ လိုရာ ေဆးေဖာ္သံုးတဲ့။ “ ဆ ” ဆိုတာက ပညာရပ္စကားကို ေျပာတာ။ အဓိပၸါယ္က “ ဆပြတ္ ” တဲ့ ။ ဆပြတ္ဆိုတာ ေျခာက္ခုေျမာက္ ၿဂိဳဟ္ကို ဆိုလိုတာ။

တနဂၤေႏြသား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ ေသာၾကာ ” ။
ေသာၾကာသား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ ဗုဒၶဟူး ” ။
ဗုဒၶဟူးသား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ တနလၤာ ” ။
တနလၤာသား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ ၾကာသပေတး ”
ၾကာသပေတးသား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ အဂၤါ ” ။
အဂၤါ သား” ရဲ႕ “ ဆ ” ဟာ “ တနဂၤေႏြ ” ဆိုပဲ။

အဲ့ဒီေတာ့ အဲ့ဒီ “ ဆ ” ကိုခိုၿပီး ေဒၚ၀ႀကီးဆီက တိုက္ခန္းကို ဌားေအာင္ လုပ္ရမွာပဲ။ အင္း……. ဘယ္လို လုပ္ရပါ မလဲ။ ငါ့ဆရာက ငါ့ကို သင္ေပးဖူးတယ္။ “ပဥၶပြတ္ ” နဲ႔ ျမား ၊ ဆပြတ္နဲ႔ ဓား။ ပဥၶပြတ္ဆိုတာ ငါးခု ေျမာက္ ၿဂိဳဟ္ကို ေျပာတာ . . . . .

တနဂၤေႏြ ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ ၾကာသပေတး ” ။
ၾကာသပေတး ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ တနလၤာ ”
တနလၤာ ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ ေသာၾကာ ” ။
ေသာၾကာ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ အဂၤါ ” ။
အဂၤါ ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ စေန ”
စေန ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ ဗုဒၶဟူး” ။
ဗုဒၶဟူး ” ရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ “ တနဂၤေႏြ ” တဲ့။

အဲ့ဒီေတာ့ ေဒၚ၀ဆိုတာက ဗုဒၶဟူးသမီး။ ဗုဒၶဟူးကို ပဥၶပြတ္နဲ႔ မွ်ားရမယ္ ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဟူးရဲ႕ ပဥၶပြတ္ဟာ တနဂၤေႏြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့အိတ္ထဲမွာ အုန္းညြန္႕ ကေလးတစ္ခု ထည့္ၿပီး သြားရမယ္။ ဆပြတ္နဲ႕ ဓားဆိုတဲ့ စကားအရ ဗုဒၶဟူးရဲ႕ ဆပြတ္ဟာ တနလၤာဆိုေတာ့ တနလၤာေန႕ကို သြားမယ္။ သြားတဲ့အခ်ိန္ဟာလည္း ဗုဒၶဟူးရဲ႕ ဆပြတ္အခ်ိန္ တနလၤာအခ်ိန္ကို သြားရမယ္။ အဲ့ဒါက ဗုဒၶဟူးေန႔ရဲ႕ ညေန ၄ နာရီခြဲကေန ၆ နာရီအတြင္းျဖစ္တယ္။ ဆပြတ္ေနရာက ဗုဒၶဟူးရဲ႕ ဆပြတ္ဟာ တနလၤာ ဆိုေတာ့ အေရွ႕စူးစူးပဲ။ ေဒၚ၀ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ ငါ ဟာ အေရွ႕စူးစူး ေနရာကထုိင္ၿပီး သူ႔ကိုစကားေျပာမယ္။

ဒီပညာက ခိုင္လံုတဲ့ ပညာပဲ။ ၿပီးရင္ ဒီပညာဟာ ငါ့ရဲ႕ သက္လံုျဖစ္တယ္ ” ကြ်ႏ္ုပ္ဟာ အထက္ပါအတိုင္း ေရရြတ္ၿပီးေနာက္ တနလၤာေန႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ၌ အိတ္ထဲတြင္ အုန္းညြန္တစ္ညြန္ထည့္၍ ေဒၚ၀ႀကီးထံ သြား၍ေတြ႕၏။ ေဒၚ၀ႀကီးႏွင့္ေတြ႕၍ ထိုင္ေသာအခါ၌လည္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အေရွ႕စူးစူးက ထိုင္၍ ေဒၚ၀သည္ အေနာက္ စူးစူးက ရွိေန၏။ ေဒၚ၀သည္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း “ ထူးထူးျခားျခား ဆရာေရာက္လာတယ္။ ဘာကိတ္” ဟု ေမးေလ၏။ “ က်ဳပ္ကေတာ့ ရွားမီးကိတ္ေပါ့ဗ်ာ။ လာတာကေတာ့ ကိတ္မုန္႔စားဖို႔ လာတာမဟုတ္ပါဘူး။

က်ဳပ္က စကားလည္း သိပ္ၿပီး မေျပာတတ္ဘူး။ စကားေျပာရင္လည္း ၾကာၾကာေျပာတဲ့အခါ အေမာက္မတည့္ ျဖစ္လာတတ္ တယ္။ ဒါကေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔လို လူႏုံလူအေတြဟာ အဲ့ဒီလိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ “ သူမ်ားလို လွ်ာမရွည္ ငေတမာ၏ ” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပဲ တိုတိုနဲ႕လိုရင္းပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဒၚ၀ေရ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးတို႔၊ ဘယ္လိုက ဘယ္ခ်မ္းသာဆိုတဲ့ ဆင္ေျခမ်ိဳးေတြ မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေဟာဒီအခန္းကေလးဟာ လူလည္း ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္အေဟာင္းေတြ ထားတဲ့ ဥစၥာမဟုတ္လား။

ဒီအခန္း ကေလးမွာ က်ဳပ္ ေဗဒင္လကၡဏာ ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ စေပၚေတာ့ တစ္ျပားမွ မေပးႏိုင္ဘူး။ လခကေတာ့ ၁၅၀ ေမးမယ္။ မနက္ျဖန္ကို က်ဳပ္စားပြဲခံုေတြ ေရြ႕လာေတာ့မယ္ ” ဟု ေျပာလိုက္ရာ ေဒၚ၀က “ မနက္ျဖန္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာရယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ လူရွင္းတယ္။ အခုပဲ ေရြ႕လိုက္ပါလား ” ဟု ေျပာသျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္လညး္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရြ႕လိုက္ေတာ့သတည္း။

ဤ နည္းကေလးသည္ အဆန္းတၾကယ္နည္း မဟုတ္ပါ။ ဘယ္လိုကိစၥမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ ခက္ထန္တဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ လူနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေရးႀကံဳလို႕ ေျပာစရာရွိရင္ ဒီနည္း ကေလးကို ကြ်ႏ္ုပ္ အၿမဲတမ္းလိုလို အသံုးျပဳခဲ့ပါ သည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ လြဲေခ်ာ္ခြ်တ္ယြင္းသြားသည္ဟု မရွိေသးပါ။ မိဘသေဘာမတူေသာ ခိုးေျပးၾကေသာ စံုတြဲမ်ားသည္ မိဘထံျပန္လိုေသာအါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္ထံလာ ဤအကူအညီ ေတာင္းတတ္ပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ “ ပဥၶပြတ္ႏွင့္ ျမား၊ ဆပြတ္ႏွင့္ ဓား ” ဟူသည့္ ဤနည္း ကေလးႏွင့္ပင္ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားထံသြားေရာက္ ၍ နားေဖာက္ရပါသည္။ ေအာင္ျမင္သည္ခ်ည္း သာ ျဖစ္ေလ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္အေၾကာင္းကို မသိေသာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက “ မင္းသိခၤ ” အေတာ္စြမ္းတယ္” ဟု ေျပာေလ့ရွိ ပါသည္။ အမွန္စင္စင္ ကြ်ႏ္ုပ္ မစြမ္းပါ။ အေရးႀကံဳလွ်င္ သက္လံုေကာင္းေစဆိုေသာ စကားအတိုင္း ကြ်ႏ္ုပ္၌ နည္းေကာင္း ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ဤနည္းကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္သံုးပါ။ ဤနည္းမွာ မ်ားစြာခက္ေသာနည္း မဟုတ္ပါ။ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ဇယားကေလးကို သံုးမိနစ္ေလာက္ ဖတ္ရႈေလ့လာလိုက္လွ်င္ မုခ် တတ္ကြ်မ္း သြားပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ တတ္ကြ်မ္း သြားၿပီးဆိုလွ်င္ ထိုနည္းကေလးသည္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၌ သင့္ဘ၀အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ အရာကေလးတစ္ခု မုခ် ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ သင္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား မုခ်ေက်းဇူးတင္ေပလိမ့္မည္။