(က) အေရွ႕တုိင္း (ျမန္မာ)ယုံၾကည္မႈ
စုန္းဟူသည္ ဇုဏွသဒါၵမွဆင္းသက္၍ ဇုဏ္း မွ ေ႐ြ႕ေလွ်ာလာကာ စုန္းဟူ၍ ျဖစ္လာျခင္းေပတည္း။ ပညာစက္ျဖင့္ ေတာက္ပျမဴးတူးတတ္ေသာသူ ဟုဆိုလိုသည္။
ဥရူနတ္ ၊ေဇာ္ဂနီနတ္၊ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔
(၁) ဆင္ကြပ္။ (၂) နဖားတပ္။ (၃) ရြာသူ၊ (၄) ရြာသမီး၊ (၅) ကေ၀၊ (၆) အိမ္တလိမ့္၊ (၇) ေဇာဂိနီ လို႔ စုန္း ခုႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။
ဒီ ၇-မ်ိဳးမွာလဲ အေမာက္ေပါက္ပံု ကြဲလို႔ စုန္းမ်ိဳးေတြ ကြဲျပားေသးသတဲ့။ အခု ၇-မ်ိဳးထဲမွာ (၂) အိမ္တလိမ့္စုန္း၊ (၂)ေဇာဂိနီစုန္းတို႔က အတတ္ပညာမဖက္ သက္သက္ မိမိကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ဗိမာန္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ၿပီး ေနလာတဲ့ ဂႏၶဗၺနတ္ရဲ့ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ၾကံစည္တိုင္း ျဖစ္ႏိုင္၊ ဖမ္းစားႏိုင္ေတာ့သတဲ့။ အဲဒီ စုန္းမ်ိဳးကို မသင္ဘဲ တတ္တဲ့အတြက္ ၀မ္းတြင္းစုန္းလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။
အျပည့္အစုံဖတ္ရန္ >> http://www.ygnnews.com/2014/06/blog-post_6916.html
အျပည့္အစုံဖတ္ရန္ >> http://www.ygnnews.com/2014/06/blog-post_6916.html
၀မ္းတြင္းပါ ပညာရွင္တုိ႔မွာ...ပဋိသေႏၶအစ ပထမကာလ လေရၾကည္
ဒုတိယ ေရပ်စ္ေရခ်ႊဲ အျမႇပ္ခဲ
တတိယ ႏူဖပ္က်ိခြ်ဲ သားတစ္ခဲ
စတုတၳ ၾကက္ဥျပဳတ္အခြံႏွင့္တူစြာ မာမာလုံးလုံး သားတုံးခဲ
ပဥၥမ ေျခႏွစ္ျဖာႏွင့္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဦးေခါင္းျဖစ္ရာ ခက္မငါးျဖာ
ဆ႒မ ဆံပင္ ေမြးညင္း ေျခသည္း လက္သည္း
သတၱမ ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သတၱာဟမွစၿပီး စကၠဳ ေသာတ ဃာန ဇိ၀ွါ ကာယ မန ဟု ဆိုအပ္ေသာ ၀ိညာဏေျခာက္ပါးတုိ႔သည္ သတၱာဟအစဥ္အတုိင္းျဖစ္ေပၚလာခုိက္ ဂႏၶဗၺနတ္တုိ႔၏တန္ခုိး ရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ကုိ မွီၿပီး သူတုိ႔ေပးေသာ ပညာကုိ အမိ၀မ္းထဲတြင္ ရွိစဥ္က ရရွိခဲ့ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ေမြးရာပါ ပညာပါလာသူတုိ႔မွာ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ ပညာတတ္မွန္း မသိၾကေပ။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္မွသာ ေပါက္ေပါက္လာေလ့ရွိၾကသည္။ ထုိပညာရွင္မ်ား အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ေဒ၀ေဇာ္ဂနီ ၊ ယကၡေဇာ္ဂနီ ၊ နာဂေဇာ္ဂနီ ၊ ယကၡကာကနီ ၊ နာဂကာကနီ ဟူ၍ ပညာရွင္မ်ား ဘ၀ေရာက္ၾကရေလသည္။
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ပဋိသေႏၶအစ ပထမ သတၱာဟ မွ ခုနစ္ခုေျမာက္ သတၱ သတၱာဟလွ်င္ သတၱ၀ါျဖစ္မည့္ ခႏၶာအိမ္အတြင္းတြင္ ဗိီမာန္ႏွင့္တကြ ျဖစ္တည္မွီစြဲလာလွ်င္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာေသာအခါ ထုိသတၱ၀ါသည္ ဆုိခဲ့ေစာ ကာကနီ ၊ ေဇာ္ဂနီ တန္ခုိး သတၱိ ကမၺဇိတၱိႏွင့္တကြ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ၊ အလားတူ တန္ခုိး သတၱိ ကမၺဇိတၱိရွိျခင္း ၊ လူဇာတ္အစစ္ျဖစ္ျခင္း ၊ စြဲတည္ခဲ့ေသာ ကာကနီ ၊ ေဇာ္ဂနီတုိ႔၏ နာမပညတ္ မျပတ္ျခင္းေၾကာင့္ မႏုႆကာကနီ ၊ မႏုႆေဇာ္ဂနီဘ၀သုိ႔ ျဖစ္ၾက ေရာက္ၾကရေလသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ျဖစ္လာေသာသူတုိ႔သည္ သူတုိ႔ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဂႏၶဗၺနတ္တုိ႔၏တန္ခိုးအာႏုေဘာ္တုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ စိတ္အႀကံျဖစ္ေပၚသည္ႏွင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အတုိင္း ျဖစ္လာရသည္။ ဥပမာ စိတ္ထဲမွ
" ထင္းေခ်ာင္းကုိ ေျမြျဖစ္ပါေစ " ဟု အာရုံျပဳလုိက္လွ်င္ ထင္းေခ်ာင္းႀကီးသည္ ခ်က္ခ်င္းေျမြျဖစ္သြားေလသည္။
မ်က္ရိပ္ မ်က္ေစာင္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း....။
ႏႈတ္ေစာင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း...။
ပါးစပ္မွ ျမြတ္ဟရုံ ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း..။
တစ္ဘက္သူအား ဖမ္းစားႏိွပ္စက္ႏုိင္ေသာ အစြမ္းရွိၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ မႏုႆကာကနီ ၊ ေဇာ္ဂနီတုိ႔သည္ ဆရာအစရွိေသာ အျခားသူမွ သင္ၾကားျပသေပးျခင္း မရွိေသာ္လည္း ပဋိသေႏၶေနစဥ္ကပင္ ပညာသတၱိတုိ႔ ကိန္း၀ပ္လာခဲ့ရာ ေမြးရာပါ ပညာရွင္ သုိ႔မဟုတ္ ၀မ္းတြင္းစုန္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။
စုန္း(၇)မ်ိဳး
(၁) ဆင္ကြပ္။...။ မစင္ ေခ်းေျခာက္ ကိုစားသည္။ ေျခရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ အရိပ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္ ထိရမွ ဖမ္းစားႏိုင္သည္။
(၂) နဖားတပ္။....။သစ္သီးမွည့္ အခ်ိဳ အခ်ဥ္ကို စားသည္။ အရိပ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေျခရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္ ထိရမွ ဖမ္းစားႏိုင္သည္။
(၃) ရြာသူ။.....။သစ္သီးသစ္ပြင့္ကိုစားသည္။ ေျခကိုလည္းေကာင္း၊ ေျခရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊
ကိုယ္တိုင္ ကိုင္ရမွ ဖမ္းစားႏိုင္သည္ ..။.
(၄) ရြာသမီး။...။အေသြး အသား အေရကို စားသည္။ ကိုယ္တိုင္ ျမင္ရ၊ ထိရ၊ နန္းရွဳပ္ရမွ ဖမ္းစားႏိုင္သည္။
(၅) ကေ၀။...။လူေသြး လူသား လူရိုးတို႔ကို စားသည္။ အမည္နာမကို သိက မိမိလက္ေအာက္ရွိ နတ္တို႔ကို
ေစခိုင္း ဖမ္းစားႏိုင္သည္။
(၆) အိမ္တလိမ့္။...။အူ အသည္း အျမစ္တို႔ကို စားသည္။ ကိုယ္တိုင္ ျမင္ရ၊ ထိရ၊ နန္းရွဳပ္ရမွ ဖမ္းစားႏိုင္သည္။
(၇) ေဇာဂိနီ ။...။အေၾကာ္အေလွာ္ အဆိမ့္ အအိမ့္တို႔ကို စားသည္။ အမည္နာမကို သိမွ၊ မိမိလက္ေအာက္ရွိ ၃၇-မင္း နတ္တို႔ကို ေစခိုင္းဖမ္းစားႏိုင္သည္။
ကာကနီေလးေဖာ္
(၁) ေဒ၀စိတၱ ကာကနီ - ထမင္းသုံးဆုပ္စား၏။ အိမ္မက္တြင္ မိန္းမျမင္မက္၏။
(၂) ယကၡစိတၱ ကာကနီ - ၾကက္ရုိးစား၏။ အိမ္မက္တြင္ ေျမႊ ၊ ေမွ်ာ့တုိ႔ကုိ ျမင္မက္၏။
(၃) စကၠသဟ ကာကနီ - ၀က္သားစား၏။ အိမ္မက္တြင္ အမဲသားကုိ ျမင္မက္၏။
(၄) ဟတၳိတာလ ကာကနီ - တဘူးေျမတျမက္စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ငုိေၾကြးရသည္ဟု ျမင္မက္တတ္၏။
၄င္းတုိ႔မွာ ကာနိေလးေဖာ္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
ရကၡႏၲကာကနီေလးေဖာ္
(၁) သႏၲရကၡ ကာကနီ - မုန္႔၀ါးႏွင့္ လူရုပ္စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ရြာျခား နယ္ျခားလူမ်ိဳးကုိ ျမင္မက္၏။
(၂) ဗဟုဗိတၱ ကာကနီ - မုန္႔ငါးရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ငါးေၾကာ္ကုိ ျမင္မက္၏။
(၃) စိတၱေ၀ဒ ကာကနီ - ဂဠဳန္ရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ရြာျခားမွ ဆင္ျမင္း ကြ်ဲႏြား ျမင္မက္၏။
(၄) မဟိသက ကာကနီ - မုန္႔ျဖဴကၽြဲရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ရြာျခားကၽြဲကုိ ျမင္မက္၏
၄င္းတုိ႔မွာ ရကၡႏၲကာကနီေလးေဖာ္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
ေဇာ္ဂနီေလးေဖာ္
(၁) ကာကေဇာ္ဂနီ - မုန္႔ျဖဴရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ က်ီးကုိ ျမင္မက္၏။
(၂) ေဒ၀ေဇာ္ဂနီ - မုန္႔နီရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ကတုံးကုိ ျမင္မက္၏။
(၃) ယကၡေဇာ္ဂနီ - မုန္႔၀ါရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ဆံပင္ကုိ ျမင္မက္၏။
(၄) ေလာမေဇာ္ဂနီ - မုန္႔နက္ရုပ္ကုိ စား၏။ အိမ္မက္တြင္ ေခြး ၊ ႏြားကုိ ျမင္မက္၏။
၄င္းတုိ႔မွာ ေဇာ္ဂနီေလးေဖာ္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
ကေ၀ဟူ၍ အေခၚအေ၀ၚတြင္ (၉)ပါးရွိသည္။
(၁) ေယာကေတာ္
(၂) အေနာက္ကေတာ္
(၃) ေရယာဥ္ကေတာ္
(၄) ေျမာက္ဘက္ရွင္မ (ကေတာ္ေလးပါး)
(၅) ေဇာ္ဂနီ
(၆) ေဇာ္ဂနက္
(၇) ကာကနီ
(၈) ကာကနက္
(၉) သူယုတ္ႆဒီ
ကေ၀ကုိးေဖာ္ ျဖစ္ပါသည္။
မုိးေပၚတက္ၿပီး ေတာက္စားၾကေသာ စုန္းမ်ားကုိ ဒီစုန္းက (၆)ႀကိဳး ၊ ဒီစုန္းကေတာ့ (၁၂)ႀကိဳး စသျဖင့္ အဆင့္အတန္းခြဲျခားၿပီး ေျပာဆုိေနၾကသည္။ ႀကိဳးဆုိသည္မွာ စက္ႀကိဳးယႏၲရားကဲ့သုိ႔ မုိးေပၚကုိ တက္ႏုိင္ေသာ ႀကိဳးအေရအတြက္ ပိုမ်ားေသာစုန္းက နည္းသည့္စုန္းထက္ တန္ခိုးအဆင့္အတန္းျမင့္သည္ဆုိတာ မဟုတ္ပါ။ အမွန္ေတာ့ ႀကိဳးဆုိသည္မွာ အမ်ိဳးအစား (သုိ႔) အုပ္စုကိုု ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စုန္းႏွင့္ကေ၀ပညာ အဆင့္အတန္းသာ ကြာျခားပါသည္။ ကေ၀ဆုိေသာ စကားသည္ က၀ိဆုိေသာ စကားမွဆင္းသက္လာ၍ စုန္းပညာကုိ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ေျမာက္ေသာ ပညာရွင္ကုိ ေခၚဆုိပါသည္။ စုန္း ႏွင့္ ကေ၀တုိ႔သည္ ႀကိဳး (သုိ႔) အမိ်ဳးအစား ၊ အုပ္စုအားျဖင့္ (၁၄)အုပ္စု ရွိသည္။ ႀကိဳးအမ်ိဳး (၁၄)မ်ိဳးဟူ၍ ေခၚဆုိႏုိင္သည္။
(၁) စမ်ဥ္းတုိင္ - စုန္းကေလး (၆)မ်ိဳး
(၂) ရူပ၀ိပရိ - စုန္းကေလး (၆)မ်ိဳး
(၃) ကုဋဒိပၸ - စုန္းကေလး (၁၂)မ်ိဳး
(၄) စက္ - စုန္းကေလး (၄)မ်ိဳး
(၅) နာနာရုပ္စုန္း (၉)မ်ိဳး
(၆) ကုလ၀ံသစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၇) ဗာလိစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၈) ကေ၀ပ်ံစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၉) ေတဇစုန္း (၆)မ်ိဳး
(၁၀) ဂႏၶဗၺစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၁၁) တကၡစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၁၂) နာဂ၀ံသစုန္း (၆)မ်ိဳး
(၁၃) တိရစာၦန္စုန္း (၉)မ်ိဳး
(၁၄) စ႑ာလစုန္း (၆)မ်ိဳး။
စုစုေပါင္းအားျဖင့္ (၉၉)မ်ိဳး (သုိ႔) (၉၉)ႀကိဳးတုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလွ်င္ ကေ၀လကၡဏာ (၉၉)ပါးစီ ေျမႇာက္လွ်င္ (၉၈၀၁)မ်ိဳး ပြားေလသည္။ မူလ အမ်ိဳး (၁၄)မ်ိဳးႏွင့္ ေျမႇာက္လွ်င္ (၁၃၆၄၁၄) ပြားျပန္သည္။
(၁၂)ႀကိဳးတုိ႔ မည္သည္ သိပ္ထက္သည္ဟု လူတကာေျပာၾကသည္မွာ မွန္ပါသည္။ သာမန္လူမ်ားက ႀကိဳးေတြ(၁၂)ႀကိဳးမွ်ရွိေလေသာေၾကာင့္ အစြမ္းထက္သည္ဟု ယူဆၾက၏ ။ ဤသို႔ကားမဟုတ္ပါ။ အထက္တြင္ျပဆိုခဲ့ေသာ ႀကိဳး (ဝါ) အမ်ိဳးအစား (၁၄)မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ နံပါတ္(၁၂)အမ်ိဳးအစားသည္ နာဂဝံသစုန္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထက္ျမက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းတို႔အမ်ိဳးတြင္ ေမာက္လံုး၊ ေမာက္ျပား၊ ေမာက္တို၊ ေမာက္ရွည္တို႔ ပါဝင္ၾကကုန္လ်က္၊ အလြန္ေဒါသႀကီးၿပီး သံုးႀကိမ္အထိသာ အမွားခံ၍ ေလးႀကိမ္ေျမာက္တြင္ အေသသတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးေသာ (၁၂)ႀကိဳးျဖစ္ခဲ့ဟန္ရွိသည္။ ဂဏန္းပမာဏအားျဖင့္ (၁၂)ႀကိဳးထက္မ်ားေသာ (၁၃)ႀကိဳးျဖစ္သည့္ တိရိစာၦန္စုန္းမ်ားတြင္ပါဝင္ေသာ တီစုန္း၊ ေျမြစုန္း၊ ပိုးစုန္းတို႔သည္ကား (၁၂)ႀကိဳးေလာက္တန္ခိုးမရွိၾကေပ။
အဆိုပါစုန္းတို႔သည္ ေခါင္းပိုင္းကိုျဖတ္ထားၿပီးမွ ေကာင္းကင္သို႔တက္သြားၾကသည္ဆိုသည္မ်ားမွာလည္း မဟုတ္တန္ရာ၊ ၄င္းတို႔၏ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ အေရာင္ေတြ၊ ပညာစက္ေတြ ထြက္ၿပီး ေကာင္းကင္မွာေတာက္စားၾကျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ တကၡစုန္းမ်ားအဖို႔မူ
ေျမျပင္တြင္ပင္ ေတာက္စားတတ္ၾကေလသည္။
ဗူးသြင္းေသာစုန္းဆုိသည္မွာလည္း ဝမ္းတြင္းစုန္းေခၚေသာ မႏုႆ ကာကနီ - ေဇာ္ဂနီတို႔က အတတ္ပညာျဖင့္ ဗိမာန္ေဆာက္ေပးျခင္းတည္းဟူေဟာ (ဗူး)ဆိုသည့္ ေနစရာပညာအိမ္ကို ကမၼဇိ႒ိတန္ခိုးျဖင့္ သြတ္သြင္းေပးလိုက္လ်င္ ထိုပညာအိမ္ဗိမာန္တည္းဟူေသာဗူးတြင္းတြင္ ဂႏၶဗၺမ်ိဳးႏြယ္ တို႔ထက္လည္း လာ၍ေနလာေတာ့သည္။ ထိုသို႔ေနလာလ်င္ ဗူးတည္းဟူေသာ ပညာအိမ္ကို လြယ္ေဆာင္ရသူလည္း ပညာ၏အာႏုေဘာ္၊ နတ္၏အာႏုေဘာ္ ႏွစ္ပါးႏွင့္ယွဥ္ျခင္းေၾကာင့္ စြမ္းပကားႀကီးမားထက္ျမက္ၾကေလေတာ့သည္။ ၄င္းသူကို ဗူးသြင္းစုန္းဟုေခၚသည္။
လူထဲကို ပူး၀င္တဲ့ စုန္း နတ္တို႔ဟာ အရင္ဆံုး လူ႔ႏွလံုးကို
ပိတ္လို႔ျဖစ္ေစ၊ ႏွလံုးေသြ ေဖာက္ျပန္ေအာင္ လုပ္လို႔ျဖစ္ေစ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး
စိတ္ႏုန္႔ေအာင္ လုပ္ပါတယ္။ ဘ၀င္က်ၿပီး သတိေမ့ေလ်ာ့တဲ့အခါမွာ သူတို႔ရုပ္ကို သိမ္ေမြ႕ေအာင္ ဖန္ဆင္းၿပီး လူတစ္ကိုယ္လံုးအတြင္းကို စိမ့္၀င္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစပါတယ္။
ဥပမာ ႏို႔ရည္ႏွင့္ ေရ ေရာလိုက္သလို လူခႏၶာထဲက အာကာသဓာတ္ထဲကို သူတို႔ရဲ့ ရုပ္ေတြ စိမ့္၀င္သြားပါတယ္။ ႏို႔ထဲေရထဲလိုက္လို႔ စိတ္၀င္သြားတာဟာ အာကာသဓာတ္ဆိုတဲ့ အၾကားရွိလို႔ပါ။ အၾကားမရွိဘဲ ႏုိ႔အတြင္းကို ေရမစိမ့္၀င္ မပ်ံ႕ႏွံ႕ႏိုင္ပါ။ ေရထဲကိုလည္း ႏို႔ မစိမ့္၀င္ မပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ပါ။
ခုလဲဒီလိုပါပဲ။ လူရုပ္နဲ႔ နတ္စုန္းတို႔ရဲ့ရုပ္ တစ္ခုအၾကားတစ္ခု စိမ့္၀င္ၿပီး အကုန္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၾကတယ္။
အဲဒီနတ္ အဲဒီစုန္း မထြက္မခ်င္း လူစိတ္က ဘ၀င္က်ေနရတယ္၊ (အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ စိတ္ဟာလဲ ဘ၀င္စိတ္ပါပဲ။) လူစိတ္က ဘ၀င္ကေန မထပဲျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ တစ္ကိုယ္လံုး ရုပ္ေတြလည္း နတ္၊ စုန္းတို႔ရဲ့ ရုပ္ေတြဟာ အဓိကလိုျဖစ္ေနေတာ့ နတ္၊ စုန္းတို႔ အလိုရွိတိုင္း လႈပ္ရွားေျပာဆို ေတာ့တာပါပဲ။
မုိးေပၚတက္ၿပီး ေတာက္စားၾကေသာ စုန္းမ်ားကုိ ဒီစုန္းက (၆)ႀကိဳး ၊ ဒီစုန္းကေတာ့ (၁၂)ႀကိဳး စသျဖင့္ အဆင့္အတန္းခြဲျခားၿပီး ေျပာဆုိေနၾကသည္။ ႀကိဳးဆုိသည္မွာ စက္ႀကိဳးယႏၲရားကဲ့သုိ႔ မုိးေပၚကုိ တက္ႏုိင္ေသာ ႀကိဳးအေရအတြက္ ပိုမ်ားေသာစုန္းက နည္းသည့္စုန္းထက္ တန္ခိုးအဆင့္အတန္းျမင့္သည္ဆုိတာ မဟုတ္ပါ။ အမွန္ေတာ့ ႀကိဳးဆုိသည္မွာ အမ်ိဳးအစား (သုိ႔) အုပ္စုကိုု ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စုန္းႏွင့္ကေ၀ပညာ အဆင့္အတန္းသာ ကြာျခားပါသည္။ ကေ၀ဆုိေသာ စကားသည္ က၀ိဆုိေသာ စကားမွဆင္းသက္လာ၍ စုန္းပညာကုိ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ေျမာက္ေသာ ပညာရွင္ကုိ ေခၚဆုိပါသည္။ စုန္း ႏွင့္ ကေ၀တုိ႔သည္ ႀကိဳး (သုိ႔) အမိ်ဳးအစား ၊ အုပ္စုအားျဖင့္ (၁၄)အုပ္စု ရွိသည္။ ႀကိဳးအမ်ိဳး (၁၄)မ်ိဳးဟူ၍ ေခၚဆုိႏုိင္သည္။
(၁) စမ်ဥ္းတုိင္ - စုန္းကေလး (၆)မ်ိဳး
(၂) ရူပ၀ိပရိ - စုန္းကေလး (၆)မ်ိဳး
(၃) ကုဋဒိပၸ - စုန္းကေလး (၁၂)မ်ိဳး
(၄) စက္ - စုန္းကေလး (၄)မ်ိဳး
(၅) နာနာရုပ္စုန္း (၉)မ်ိဳး
(၆) ကုလ၀ံသစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၇) ဗာလိစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၈) ကေ၀ပ်ံစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၉) ေတဇစုန္း (၆)မ်ိဳး
(၁၀) ဂႏၶဗၺစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၁၁) တကၡစုန္း (၇)မ်ိဳး
(၁၂) နာဂ၀ံသစုန္း (၆)မ်ိဳး
(၁၃) တိရစာၦန္စုန္း (၉)မ်ိဳး
(၁၄) စ႑ာလစုန္း (၆)မ်ိဳး။
စုစုေပါင္းအားျဖင့္ (၉၉)မ်ိဳး (သုိ႔) (၉၉)ႀကိဳးတုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလွ်င္ ကေ၀လကၡဏာ (၉၉)ပါးစီ ေျမႇာက္လွ်င္ (၉၈၀၁)မ်ိဳး ပြားေလသည္။ မူလ အမ်ိဳး (၁၄)မ်ိဳးႏွင့္ ေျမႇာက္လွ်င္ (၁၃၆၄၁၄) ပြားျပန္သည္။
(၁၂)ႀကိဳးတုိ႔ မည္သည္ သိပ္ထက္သည္ဟု လူတကာေျပာၾကသည္မွာ မွန္ပါသည္။ သာမန္လူမ်ားက ႀကိဳးေတြ(၁၂)ႀကိဳးမွ်ရွိေလေသာေၾကာင့္ အစြမ္းထက္သည္ဟု ယူဆၾက၏ ။ ဤသို႔ကားမဟုတ္ပါ။ အထက္တြင္ျပဆိုခဲ့ေသာ ႀကိဳး (ဝါ) အမ်ိဳးအစား (၁၄)မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ နံပါတ္(၁၂)အမ်ိဳးအစားသည္ နာဂဝံသစုန္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထက္ျမက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းတို႔အမ်ိဳးတြင္ ေမာက္လံုး၊ ေမာက္ျပား၊ ေမာက္တို၊ ေမာက္ရွည္တို႔ ပါဝင္ၾကကုန္လ်က္၊ အလြန္ေဒါသႀကီးၿပီး သံုးႀကိမ္အထိသာ အမွားခံ၍ ေလးႀကိမ္ေျမာက္တြင္ အေသသတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးေသာ (၁၂)ႀကိဳးျဖစ္ခဲ့ဟန္ရွိသည္။ ဂဏန္းပမာဏအားျဖင့္ (၁၂)ႀကိဳးထက္မ်ားေသာ (၁၃)ႀကိဳးျဖစ္သည့္ တိရိစာၦန္စုန္းမ်ားတြင္ပါဝင္ေသာ တီစုန္း၊ ေျမြစုန္း၊ ပိုးစုန္းတို႔သည္ကား (၁၂)ႀကိဳးေလာက္တန္ခိုးမရွိၾကေပ။
အဆိုပါစုန္းတို႔သည္ ေခါင္းပိုင္းကိုျဖတ္ထားၿပီးမွ ေကာင္းကင္သို႔တက္သြားၾကသည္ဆိုသည္မ်ားမွာလည္း မဟုတ္တန္ရာ၊ ၄င္းတို႔၏ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ အေရာင္ေတြ၊ ပညာစက္ေတြ ထြက္ၿပီး ေကာင္းကင္မွာေတာက္စားၾကျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ တကၡစုန္းမ်ားအဖို႔မူ
ေျမျပင္တြင္ပင္ ေတာက္စားတတ္ၾကေလသည္။
ဗူးသြင္းေသာစုန္းဆုိသည္မွာလည္း ဝမ္းတြင္းစုန္းေခၚေသာ မႏုႆ ကာကနီ - ေဇာ္ဂနီတို႔က အတတ္ပညာျဖင့္ ဗိမာန္ေဆာက္ေပးျခင္းတည္းဟူေဟာ (ဗူး)ဆိုသည့္ ေနစရာပညာအိမ္ကို ကမၼဇိ႒ိတန္ခိုးျဖင့္ သြတ္သြင္းေပးလိုက္လ်င္ ထိုပညာအိမ္ဗိမာန္တည္းဟူေသာဗူးတြင္းတြင္ ဂႏၶဗၺမ်ိဳးႏြယ္ တို႔ထက္လည္း လာ၍ေနလာေတာ့သည္။ ထိုသို႔ေနလာလ်င္ ဗူးတည္းဟူေသာ ပညာအိမ္ကို လြယ္ေဆာင္ရသူလည္း ပညာ၏အာႏုေဘာ္၊ နတ္၏အာႏုေဘာ္ ႏွစ္ပါးႏွင့္ယွဥ္ျခင္းေၾကာင့္ စြမ္းပကားႀကီးမားထက္ျမက္ၾကေလေတာ့သည္။ ၄င္းသူကို ဗူးသြင္းစုန္းဟုေခၚသည္။
စုန္း နတ္တို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ပူး၀င္ပံု
ဥပမာ ႏို႔ရည္ႏွင့္ ေရ ေရာလိုက္သလို လူခႏၶာထဲက အာကာသဓာတ္ထဲကို သူတို႔ရဲ့ ရုပ္ေတြ စိမ့္၀င္သြားပါတယ္။ ႏို႔ထဲေရထဲလိုက္လို႔ စိတ္၀င္သြားတာဟာ အာကာသဓာတ္ဆိုတဲ့ အၾကားရွိလို႔ပါ။ အၾကားမရွိဘဲ ႏုိ႔အတြင္းကို ေရမစိမ့္၀င္ မပ်ံ႕ႏွံ႕ႏိုင္ပါ။ ေရထဲကိုလည္း ႏို႔ မစိမ့္၀င္ မပ်ံ႕ႏွံ႔ႏိုင္ပါ။
ခုလဲဒီလိုပါပဲ။ လူရုပ္နဲ႔ နတ္စုန္းတို႔ရဲ့ရုပ္ တစ္ခုအၾကားတစ္ခု စိမ့္၀င္ၿပီး အကုန္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၾကတယ္။
အဲဒီနတ္ အဲဒီစုန္း မထြက္မခ်င္း လူစိတ္က ဘ၀င္က်ေနရတယ္၊ (အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ စိတ္ဟာလဲ ဘ၀င္စိတ္ပါပဲ။) လူစိတ္က ဘ၀င္ကေန မထပဲျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ တစ္ကိုယ္လံုး ရုပ္ေတြလည္း နတ္၊ စုန္းတို႔ရဲ့ ရုပ္ေတြဟာ အဓိကလိုျဖစ္ေနေတာ့ နတ္၊ စုန္းတို႔ အလိုရွိတိုင္း လႈပ္ရွားေျပာဆို ေတာ့တာပါပဲ။
(ခ) အေနာက္တုိင္းယုံၾကည္မႈ
ျမန္မာတြင္ ခြဲျခားမႈရွိသလုိ အေနာက္တုိင္းတြင္လည္း ခြဲျခားမႈ ရွိပါသည္။ အေနာက္တုိင္းမွာေတာ့ စုန္းကေ၀ အတတ္ပညာမ်ားအျပင္ ဂႏၶာရီအတတ္ပညာမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါသည္။ အေရွ႕တုိင္းေရာ အနာက္တုိင္းပါ သိေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ အခုလုိ ယွဥ္တြဲေရးသားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(၁) အလက္ဇန္းဒီးယန္း ယဥ္ေက်းမႈ - 1960 ခုႏွစ္ေႏွွာင္းပုိင္း
အဂၤလန္ႏုိုင္ငံတြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈမွာ
အလက္ဇန္းဒါးဟု ေခၚေသာ ကေ၀တစ္ေယာက္ကုိ ဘုရင္အျဖစ္ခန္႔အပ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္
အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းကုိ အလက္ဇန္းဒီးယန္းဂုိဏ္းဟု ေခၚဆိုၾကပီး အလက္ဇန္းဒီးယန္း
ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ထြန္းကားခဲ့သည္။ အလက္ဇန္းဒီးယန္း စုန္းကေ၀မ်ားသည္လည္း
အျခားအေနာက္တုိင္း စုန္းကေ၀မ်ားကဲ့သုိ႔ ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားလည္း ထြက္ရွိလာခ့ဲသည္။ ေနာက္ပုိင္းအစီအရင္မ်ားႏွင့္
ပုံစံမ်ားသည္ ဂါးတင္းနီးယန္းယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူလာခဲ့သည္။
(၂) ၿဗိတိသွ်ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ -
ေရွးေဟာင္းဆဲလ္တစ္ယုံၾကည္မႈ ႏွင့္ ဂါးတင္းနီးယန္းယဥ္ေက်းမႈ ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ထားေသာ
ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သည္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေျခပတ္နီအဖြဲ႔အစည္း ဟု၍
နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ စုန္းကေ၀ပညာရပ္မ်ားသည္
အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ အေက်ာ္ၾကားဆုံးျဖစ္ခဲ့ေသာ ဖာရာလင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ကုိယ္ပုိင္ေလ့က်င့္မႈမ်ားကုိ အဓိက သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ျပင္ပေက်ာင္းေတြလုိပဲ
ေတာ္တဲ့သူမ်ားကုိ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ဒီေမွာ္အဖြဲ႔အစည္းကုိ
ေမွာ္ပညာေရးစနစ္အစခ်ီခဲ့ေသာ အဖြ႔ဲအစည္းဟု သတ္မွတ္ေပးရလိမ့္မယ္။
(၃) ဆဲလစ္ ေမွာ္အဖြဲ႔အစည္း -
ဂါးတင္းနီးယန္းယဥ္ေက်းမႈ အနည္းငယ္ေရာေႏွာေနပီး ေရွးေဟာင္းစုန္းကေ၀ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု
ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ရွိေသာ သဘာ၀ဓာတ္ပစၥည္းမ်ား ႏွင့္ သဘာ၀ေလာကအေၾကာင္းကုိ
အဓိကေလ့လာခဲ့ေသာ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ႀကီးငါးပါး၏သေဘာကုိလည္း
က်န္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြထက္ ပုိမိုနားလည္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းဟု ေျပာရင္လည္း
မွားမည္မဟုတ္ပါ။ သူတုိ႔သည္ ေတာ္ေသာလူမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး အလြန္လည္း ဥာဏ္ေကာင္းၾကေလသည္။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးလည္း အျပန္အလွန္ေလးစားမႈမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္။
သဘာ၀လြန္သတၱ၀ါမ်ား ၊ မွင္စာမ်ား ၊ ဖယ္ရီမ်ား ၊ ဓာတ္ႀကီးငါးပါးစုန္းကေ၀မ်ား ၊
ထူးျခားေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္မ်ား ၊ အပင္မ်ား ၊ ပန္းပြင့္မ်ား၏ အကူအညီကုိ ရယူၿပီး
လူအမ်ား၏အသက္မ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေသာ
သဘာ၀လြန္ ေမွာ္ေဆးေက်ာင္းေတာ္ အဖြဲ႔အစည္းဟု ေျပာရင္လည္း မွားလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါေခ်။
(၄) ကယ္လီဒုိနီ
ယဥ္ေက်းမႈ -
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဟီဂိတ္တင္းယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔အစည္းဟု လူသိမ်ားၾကေလသည္။
သူတုိ႔ရဲ႕ပညာရပ္မ်ား၏ရင္းျမစ္သည္ စေကာ့တလန္မွ အစခ်ီခဲ့ၿပီး စေကာ့တလန္လူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖင့္
ဖြဲ႔စည္းထားေလသည္။ အခုထက္ထိ ထူးျခားေသာ စေကာ့ပြဲေတာ္မ်ားကုိ ဖန္တီးခဲ့ေသာ
အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။
(၅) ဆဲရီမုိနီရယ္
ေမွာ္အဖြဲ႔အစည္း -
အဖြဲ႔တြင္ပါ၀င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အခမ္းအနားႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္မ်ားျဖင့္
သဘာ၀ဓာတ္မ်ားကုိ ခံယူေသာအဖြဲ႔အစည္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ သူတုိ႔သည္
ေရွးေဟာင္းအီဂ်စ္ေမွာ္ပညာမ်ားကုိ အသုံးျပဳတတ္ၾကပီး တစ္ခါတစ္ေလတြင္လည္း
ကာဗလာေမွာ္ပညာကုိလည္း အသုံးျပဳၾကသည္။
(၆) ဒုိင္ယာနစ္ ယဥ္ေက်းမႈ - 1921
တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ မာကရက္ျမဴေရးသည္ “
အေနာက္ဥေရာပမွာ ေမွာ္ပညာအယူ၀ါဒမ်ား ’’ တြင္ ပထမဆုံး အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ
အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ပညာရပ္မ်ားစြာကုိ
ေရာေႏွာအသုံးျပဳထားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သိပ္မၾကာခင္အေတာအတြင္းမွာ
နတ္ဘုရားမတစ္ပါးကုိ ကုိးကြယ္သည္ဟုေသာ ပုံစံအသစ္ျဖင့္ စတင္လာခဲ့သည္။
ထုိနတ္ဘုရားမ၏ပညာရပ္မ်ားထြန္းကားမႈကုိ လုပ္ေဆာင္ရင္းလည္း အမ်ိဳးသမီး၀ါဒ
ပညာရပ္တုိက္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။
(၇) အီလက္တစ္ စုန္းကေ၀ -
အခ်ိဳ႕စာအုပ္မ်ားကုိ ေလ့လာရင္းနဲ႔ စကားလုံးႏွစ္လုံးကုိ အလည္မွ (-) ကေလးတစ္ခု
ျခားထားမ်ိဳးကုိ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ သတိထားမိလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါက ထူးျခားေသာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု
အေနာက္သုိ႔ မလုိက္လာၾကရန္ ညႊန္ျပေနသလုိမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ကေတာ့
ေျမာက္ျမားစြာေသာ ေမွာ္ပညာစနစ္မ်ားစြာကုိ ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ၿပီး
သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္သည္လည္းပဲ ႀကီးက်ယ္ေသာ စုန္းကေ၀ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။
(၈) ဂါးတင္းနီးယန္း ယဥ္ေက်းမႈ - 1950 အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွ
ဂါးလစ္ဂါးတင္း ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဂါးလစ္သည္
သတင္းမီဒီယာေတြကုိ ေရွးေဟာင္းအယူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရဲဆုိရဲေသာ
လူနည္းစုတြင္ နာမည္အႀကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။ ပညာရပ္မ်ားသည္လည္း
အျခားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ မတူညီဘဲ ထူးဆန္းေသာအရာမ်ားျဖင့္ အဖြဲ႔သားမ်ားကုိ
ဆြဲေဆာင္ထားေလသည္။
(၉) ဟာရီဒင္ဒလီ စုန္းကေ၀ - ကာဗလာေမွာ္သစ္ပင္၏
ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အေျခခံၿပီး မ်ိဳးဆက္စဥ္ဆက္ က်င့္ႀကံလာခဲ့တဲ့ ေမွာ္မိသားစုတစ္ခု
အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေတြသည္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာတင္ လြန္ခဲ့ပီးေသာ ေရွးေဟာင္းသမုိင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔
ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ ျပန္ေျပာႏိုင္စြမ္း အားႀကီးၾကသည္။ အာရုံခံေကာင္းသည္ဟု
ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ သူတုိ႔ကေတာ့ မိသားစုလိုက္ေနထုိင္ေသာ ေမွာ္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု
သာျဖစ္ၿပီး အေတြးအေခၚနဲ႔ အေျမာ္အျမင္လည္း ႀကီးမားခ့ဲေသာ မိသားစုေတြ ျဖစ္ၾကသည္။
ေမွာ္ပြဲေတာ္မ်ားကုိ ခမ္းခမ္းနားနား သိုက္သုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။
သူတုိ႔မိသားစုနဲ႔ လက္ထပ္လုိက္ေသာသူသည္ ေမွာ္ပညာသည္မဟုတ္ရင္ သူတုိ႔ရဲ႕က်င့္စဥ္ကုိ
မျဖစ္မေန က်င့္ရသည္ ထုံးစံလည္း ရွိသည္။
(၁၀) မီးဖုိေခ်ာင္ စုန္းကေ၀ -
ဒါကုိေတာ့ ၾကားဘူးၾကမွာေပါ့။ နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ သူတုိ႔က အိမ္မွာေနထိုင္ရင္း
ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြ ၊ မီးဖုိေခ်ာင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေဆးရည္မ်ားကုိ ေဖာ္စပ္ၾကေသာ ပညာရပ္ကုိ
အဓိကထား ေလ့က်င့္ၾကသည္။ ကမၻာေျမႀကီး၏သဘာ၀ ႏွင့္
ဓာတ္ႀကီးငါးပါးတုိ႔၏လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ရင္း ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ားကုိ
ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ မိန္းမမ်ားအျဖစ္မ်ားသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆရာႀကီးမင္းသိခၤသည္လည္း မီးဖုိေခ်ာင္အတတ္ပညာကုိ
တက္ကၽြမ္းထားသျဖင့္ မေနာမယထမင္း၀ုိင္းဟုဆုိေသာ ထမင္း ဟင္းမ်ားကုိ ခ်က္ျပဳတ္၍
လာသမွ်လူမ်ားကုိ ေကၽြးေမြးျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ သူတို႔သည္ ကၽြမ္းက်င္ေသာမႏၱန္မ်ားကုိ
သူတစ္ပါးမ်ားထက္ ပုိမုိရြတ္ဆုိတတ္ၾကသျဖင့္ မီးဖုိေခ်ာင္ ေမွာ္ပညာရွင္တုိ႔၏ အသံသည္
အာဏာစက္ျပင္းရွလွသည္။
(၁၁) ပုိင္တစ္ ေမွာ္အဖြဲ႔အစည္း -
စေကာ့ေမွာ္ပညာအသုံးျပဳထားၿပီး သဘာ၀ရဲ႕အသံေတြ (တိရစၦာန္ ၊ သစ္သီးမ်ား ႏွင့္
ဓာတ္မ်ား) ပုိမုိနားလည္တတ္ကၽြမ္းၾကသည္။ ေသးငယ္ေသာ အဖြ႔ဲအစည္းတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္
အစြမ္းထက္ေသာ ေမွာ္ဆရာမ်ားစြာလည္း ရွိၾကသည္။
(၁၂) ေဖာင္၀ါ ေမွာ္စနစ္ - ပန္ဆုိက္ေဘးနီးယား
ေတာင္ပုိင္း ႏွင့္ အလယ္ပုိင္းမွာ ထြန္းကားခဲ့ေသာ ေမွာ္စနစ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ အဲဒါသည္
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုမဟုတ္ဘဲ စနစ္တစ္ခုသာျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း(၄၀၀)ရွိပီျဖစ္တဲ့
အီလိုက္ဂ်ာမန္ေမွာ္ပညာကုိ အေျခခံထားသည္။ ရုိးရွင္းေသာ ေဆးကုသမႈတစ္ခုကုိ
ေျပာင္ေျမာက္စြာ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကသည္။ ေဆးပညာတစ္ခုသာ တက္ကၽြမ္းသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း
သူတုိ႔၏ပုံစံမ်ားတြင္ ဂ်ာမန္ေမွာ္ပညာ အရင္းအျမစ္မ်ားစြာကုိ ေတြ႕ႏုိင္သည္။
(၁၃) ေစတန္ စုန္းကေ၀ - တစ္ေယာက္မွေတာ့
မျဖစ္ခဲ့ဘူးပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေစတန္ပညာရပ္မွာ တစ္ေယာက္မွ
မေနထုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။
(၁၄) ဆက္၀ီကာ အသင္း -
ေရမြန္ဘတ္လန္းက 1973 မွ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အသင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာေတာ့
ေရမြန္ကုိယ္တုိင္သည္ ဂါးတင္းနီးယန္းအဖြဲ႔အစည္း၀င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိက
ဂါးတင္းနီးယန္းယဥ္ေက်းမႈကုိ မေတြ႔ျမင္ရဘဲ ေရမြန္ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကုိပဲ
ပညာရပ္မ်ားကုိ ဖြဲ႔စည္းထားပါသည္။
(၁၅) တစ္ကိုယ္ေတာ္စုန္းကေဝ - ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၊
ဂိုဏ္းစတာေတြနဲ႔ပတ္သတ္မႈမရွိဘဲ မိမိအလိုရွိရာကိုသာ
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေမွာ္အတတ္ပညာကို ေလ့လာေနတဲ့ အထီးက်န္စုန္းကေဝ (ေမွာ္ပညာလိုက္စားသူ)
ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္စုန္းကေဝမ်ားဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မတူညီေသာ
ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ပထမဆံုးတစ္ႀကိမ္
ေမွာ္အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႔ ဆက္သြယ္ေလ့လာခဲ့ၿပီး အဖြဲ႕မွာ
သူတစ္ဦးတည္းထြန္းေပါက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ကာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ အျခားပညာရပ္ေတြကို
တစ္ကိုယ္ေတာ္ဆက္လက္ေလ့လာၾကပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္စုန္းကေဝမ်ားဟာ
အျခားေမွာ္အတတ္ပညာရွင္မ်ားနဲ႔အတူ ေမွာ္ပညာကိုအတူတကြေလ့လာလိုစိတ္မရွိဘဲ
တစ္ကိုယ္ေတာ္ေလ့လာေနၾကသူမ်ားျဖစ္ၿပိး ပတ္ဝန္းက်င္အယူဝါဒမ်ားနဲ႔
ကိုယ္ပိုင္ေလ့လာမႈမ်ားက သူတို႔ကို ပညာသင္ၾကားေပးသြားၾကပါတယ္။
(၁၆) စထရီဂါစုန္းကေဝမ်ား -
အီတလီရိုးရာပညာရပ္မ်ားမွဆင္းသက္လာၿပီးေတာ့ ခရစ္ႏွစ္၁၃၅၃ခုႏွစ္ခန္႔က ေအရာဒီယာလို႔ေခၚတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဆီကေန စထရီဂါစုန္းကေဝ အယူစတင္လာခဲ့ပါတယ္။
ရိုးရာစုန္းကေဝအုပ္စုမ်ားအားလံုးမွာ စထရီဂါစုန္းကေဝအုပ္စုကေတာ့
အေမရိကစုန္းကေဝေလာကမွာအနည္းပါးဆံုးျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ပညာရပ္ေတြကလည္း အစြမ္းထက္ကာ
အံ့ၾသစြဲလမ္းဖြယ္ေကာင္းတာေၾကာင့္ သူတို႔ကိုလည္း စာရင္းထဲမွာခ်န္ခဲ့လို႔မရပါဘူး။
(၁၇) က်ဴတိုးနစ္စုန္းကေဝမ်ား - ေရွးကာလမ်ားစြာကတည္းက
က်ဴတိုးနစ္စုန္းကေဝတို႔ရဲ႕ပညာရပ္ (က်ဴတန္ပညာ)ဟာဂ်ာမန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕
ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားလာခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ အဂၤလိပ္၊ ဒပ္ခ်္၊
အိုက္စလန္၊ ဒန္းနစ္၊ ေနာ္ဝင္ဂန္နဲ႔ ဆြိဒင္လူမ်ိဳးေတြၾကားထဲထိပါ
ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီပညာရပ္ကို ေနာဒစ္ရိုးရာပညာလို႔လည္း လူသိမ်ားၾကပါတယ္။
(၁၈) ဝီကန္စုန္းကေဝ - ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့
ဝီကန္စုန္းကေဝ (Wiccan Witch)ဟာ ထူးျခားဆန္းျပားဖြယ္ရာ၊ ကုသေျပေပ်ာက္ေစျခင္းဆိုင္ရာ၊
စြမ္းအင္ဆိုင္ရာ၊ အျခားအရာမ်ားထက္ တမူထူးျခားဆန္းၾကယ္ေနေသာအရာ၊
သဟမွ်တျခင္းဆိုင္ရာႏွင့္ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုင္ရာတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့
အသိပညာၾကြယ္ဝျခင္း၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္း၊
ကမာၻေျမကို ကိုယ္စားျပဳျခင္းစတဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားစြာနဲ႔လည္း ၾကြယ္ဝလို႔ေနပါတယ္။
လက္ရွိေခတ္မွာေတာ့ ဝီကန္စုန္းကေဝနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုေျပာၾကားၾကရာမွာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အယူအဆေတြလည္း မတူညီၾကပါဘူး။
မုိးၾကယ္စင္
0 Komentar untuk "အေရွ႕တုိင္း အေနာက္တုိင္း စုန္းကေ၀အေၾကာင္း...။"